HIV / AIDS, θέατρο και τραύμα στην Ελλάδα : (μια πρώτη αποτίμηση) / Γιώργος Σαμπατακάκης.
Τύπος υλικού:
ΚείμενοΛεπτομέρειες δημοσίευσης: Αθήνα : Σοκόλης, c2021.Περιγραφή: 191, [1] σ. ; 21 εκISBN: - 9789606370441
- 889.209 23
| Τύπος τεκμηρίου | Τρέχουσα βιβλιοθήκη | Ταξιθετικός αριθμός | Αριθμός αντιτύπου | Κατάσταση | Ημερομηνία λήξης | Ραβδοκώδικας |
|---|---|---|---|---|---|---|
![Book [21]](https://library.upatras.gr/nereus/nereus-book-yes.png "Book [21]")
Book [21]
|
ΒΚΠ - Πατρα Βασική Συλλογή | 889.209 ΣΑΜ (Περιήγηση στο ράφι(Άνοιγμα παρακάτω)) | 2 | Διαθέσιμο | 025000293701 | |
|
Book [21]
|
Θεατρικών Σπουδών | 889.209 ΣΑΜ (Περιήγηση στο ράφι(Άνοιγμα παρακάτω)) | 1 | Διαθέσιμο | 025000275169 |
Περιλαμβάνει βιβλιογραφία και ευρετήριο.
Αντί προλόγου -- Για μια ιστορία της κοινωνικής και πολιτισμικής αισθητικής του HIV/AIDS -- Η τέχνη των θρήνων και της πτώσης: Για μια επιτελεστική αισθητική του HIV/AIDS -- Μετά την κρίση: από τις ελεγείες στα ορο-μελοδράματα και την πολιτισμική λήθη -- Επίλογος - Πρώτα συμπεράσματα -- Παράρτημα 1 | Ένα ιστορικό του HIV/AIDS -- Παράρτημα 2 | Ανάλυση βασικής παραστασιογραφίας -- Βιβλιογραφία --Ευρετήριο.
Η κρίση του AIDS τη δεκαετία του 1980 διέκοψε αιφνίδια την ιστορική ουτοπία και τις γιορτές της σεξουαλικής απελευθέρωσης, και εγκατέστησε έναν φαινομενικά μόνιμο ορίζοντα μελαγχολίας και θρήνου που άρθηκε, σχεδόν οριστικά, με τις φαρμακευτικές εξελίξεις στα μέσα της δεκαετίας του 1990, αποτρέποντας συχνά την πολιτισμική ταύτιση με αυτούς που χάθηκαν. Αυτή η συναισθηματική στροφή προκάλεσε συχνά την επιθυμία για λήθη, που δεν εντοπίζεται μόνο στις παραστασιακές πρακτικές του undoing και του unbecoming (να ξεγίνουμε από το παρελθόν και να βάλουμε στην άκρη το HIV/AIDS), αλλά και στην απομείωση του ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος για το HIV/AIDS στις ανθρωπιστικές σπουδές. Θέλοντας να προτείνει μια αισθητική αποτίμηση του HIV/AIDS στην Ελλάδα, το βιβλίο επιχειρεί να αναλύσει τις αισθητικές, τις πολιτικές και τις ιδεολογίες της τέχνης του HIV/AIDS στην Ελλάδα (από τη δύσκολη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα) με έμφαση στις παραστατικές τέχνες. Ταυτόχρονα, η απουσία μιας καταγραμμένης κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας του HIV/AIDS στην Ελλάδα καθιστά σχεδόν υποχρεωτική την έστω και περιγραμματική περιγραφή των κοινωνικών, πολιτισμικών και υποπολιτισμικών συμφραζομένων που κατέστησαν την τέχνη του HIV/AIDS ένα, αφανές ακόμη, αγωνιστικό επίτευγμα υψηλής αισθητικής και ιδεολογικής κλίμακας. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
