Θέσεις και διαθέσεις : μελέτες για τη θεωρία της σκηνικής τέχνης και την ιστορία της κοινωνικής απήχησης της / Βάλτερ Πούχνερ.

Περιλαμβάνει βιβλιογραφία και ευρετήριο.

Πρόλογος -- Θέσεις και διαθέσεις. Μελέτες για τη θεωρία της σκηνικής τέχνης και την ιστορία της κοινωνικής απήχησής της -- Κεφ. Ι. Δημοκρατία - Διάλογος - Θέατρο. Εκλεκτές σχέσεις συγγένειας στο τρίπτυχο του ευρωπαϊκού πολιτισμού -- Κεφ. II. Αισθητική της τελεστικότητας. Ένας νοερός διάλογος με την Erika Fischer-Lichte -- Κεφ. III. Το κύκνειο άσμα της θεατρικής σημειολογίας. Jiri Veltrusky, Μια προσέγγιση της σημειολογίας του θεάτρου -- Κεφ. IV. Τοπίο μέσα στο τοπίο. Το δραματικό κείμενο στη θεατρική σκηνή -- Κεφ. V. Θεατρολογία χωρίς δράμα και ιστορία; Μια στρατηγική απορία -- Κεφ. VI. Ο μεσαιωνικός Αδάμ της Μισόπολης. Από τις ιστορικές πηγές στη θεωρία του θεάτρου -- Κεφ. VII. Τα σενάρια της Commedia dell'arte. Ο γραπτός λόγος μεταξύ δραματικής λογοτεχνίας και σκηνικού αυτοσχεδιασμού -- Κεφ. VIII. Η έννοια της φυσικότητας στις θεωρίες υποκριτικής του διαφωτισμού και του ρομαντισμού. Ιστορικοί στοχασμοί για τη σκηνική αναπαραγωγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς -- Κεφ. IX. Η φύση ως σκηνικός χώρος στη νεοελληνική και βαλκανική δραματουργία. Μια ιστορική ανασκόπηση -- Κεφ. Χ. Πόσο πολιτικοποιημένο ήταν το ελληνικό προεπαναστατικό θέατρο; Μια επανατοποθέτηση.

Ο μικρός αυτός τόμος συγκεντρώνει θεατρολογικά μελετήματα που εν μέρει συνδέονται με συγκεκριμένες δημοσιεύσεις άλλων μελετητών και εν μέρει έχουν και μια ευρύτερη σκοπιά. Καλύπτουν τόσο τον θεωρητικό και τον μεθοδολογικό τομέα της θεατρολογίας, θέτοντας ευρύτερους προβληματισμούς σχετικά με τον ρόλο του θεάτρου στην κοινωνία, την πρόσληψή του, τη σχέση μεταξύ σκηνής και δραματικού κειμένου, την επιθυμητή παιδαγωγική στοχοθεσία της πανεπιστημιακής διδασκαλίας του κλάδου, όσο και τον τομέα της ιστοριογραφίας, διαφωτίζοντας θεματικές πτυχές του κοινωνικού θεάτρου, του λεκτικού αυτοσχεδιασμού, τον ρόλο της φυσικότητας στις υποκριτικές σχολές και της φύσης στη θεατρική σκηνογραφία, όπως και τον πολιτικό ρόλο της σκηνικής τέχνης σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές. Καλύπτονται τα μεσαιωνικά χρόνια, η Αναγέννηση, το Μπαρόκ, ο Διαφωτισμός, ο Ρομαντισμός, τα προεπαναστατικά χρόνια πριν από το 1821, καθώς εν μέρει οι 19ος και 20ός αιώνες. Η επιμέρους θεματολογία εκτείνεται τόσο στον διεθνή χώρο του ευρωπαϊκού θεάτρου όσο και στα Βαλκάνια, με ιδιαίτερη έμφαση στην Ελλάδα. -- από το οπισθόφυλλο.